El viernes 24 de febrero fui a comer al restaurante húngaro de Barcelona Hungaryto y acabé conociendo a Albert Lázaro-Tinaut, traductor y editor de libros especializado en la traducción de poemas en italiano, francés, estonio y lituano, tanto al catalán como al castellano. Además de un gran conocedor y enamorado de las culturas finougrias y bálticas.
Mirando una de las entradas del blog de Albert dedicada a Pet?fi Sándor me he decidido a hacer mi versión de su poema “Te voltál egyetlen virágom” que he titulado “Fuiste mi única flor” y así continuar con este espacio donde voy traduciendo algunos poemas de autores húngaros.
Como siempre recordar un par de cosas: 1) mi gusto por la traducción hiperliteral en la medida de lo posible pues es una manera de aprender un idioma por comparación; 2) (y consecuencia de la primera) la dejadez por mi parte en buscar las rimas apropiadas; y 3) tan solo soy un aprendiz de húngaro que ha descubierto la poesía en esta lengua y trata de acercar algunos poemas al lector español.
Cualquier corrección es bienvenida.
Te voltál egyetlen virágom |
Tú fuiste mi única flor |
Te voltál egyetlen virágom; Hervadt vagy: puszta életem. Te voltál fényes napvilágom; Lementél: éj van körülem. Te voltál képzeményim szárnya; Megtörve vagy: nem szállhatok. Te voltál vérem forrósága; Megh?ltél: oh, majd megfagyok. |
Tú fuiste mi única flor; Abrasada estás: mi desértica vida. Tú fuiste mi brillante luz diurna; Te pusiste: la noche me rodea. Tú fuiste el ala de mi imaginación; Rota estás: no puedo volar. Tú fuiste el fervor de mi sangre; Te enfriaste: oh, me congelaré. |